De Atlantische Oceaan roept

Onderweg kwamen we terecht in Chalon sur Saône.
Perfect gelegen halverwege de Atlantische Oceaan. Snel de fietsen uitgepakt en de stad in gefietst voor een drankje.

Na een lange reis bereiken we eindelijk de Atlantische Oceaan:
De hoogste zandduin van Europa! Op de laatste kilometers naar onze camping rijden we langs de indrukwekkende zandwallen van het duin. Onze camping is een echte meevaller: aan de zuidkant, direct aan de duin en midden in een dennenbos, genieten we van prachtige zonsondergangen met gekoelde muziek en een longdrink. Ook het plezier in het zand wordt niet verwaarloosd. Een wandeling over de schijnbaar eindeloze duin en een “downhill” race zijn een must. Fascinerend zijn de vele paragliders die hier oefenen en "zacht" landen of zich opstellen in de opwaartse luchtstroom van het duin als op een parelsnoer. Soms zijn er wel 50 paragliders tegelijk in de lucht op een circuit.

Na twee dagen vertrekken we weer en vervolgen onze reis naar het zuiden. Volgende bestemming: Biarritz. Dus nu zijn we in de stad die onze richting dicteerde. We verbleven eigenlijk maar kort op doorreis. Zoals in het begin vermeld: de wens was om een kopje koffie te drinken in Biarritz. Een lunch en een wandeling door het prachtige stadscentrum en langs de boulevard zijn ook toegevoegd. :-) Tip: zoek op tijd een parkeerplaats! We deden twee rondjes door de smalle en kronkelende straatjes en vonden toen, met een beetje geluk, een zeer grote parkeerplaats dicht bij het centrum. Na een paar uur gaan we verder richting de Spaanse grens: we willen nu een duik nemen in de grotere Atlantische golven!

Zarautz - zon, golven, surfen! Eigenlijk wilden we gewoon naar de Spaans-Franse grens. Nu zijn we op advies een stukje verder Spanje in gereden.
Gelukkig maar, want hier hebben we een mooie camping boven de stad gevonden (let op: veel, veel trappen om bij de plaats/strand en terug te komen).
En het beste: een geweldig strand, manshoge golven, zon, zodat vader en zoon het surfen kunnen uitproberen. De man van de zoon zit na 10 minuten op het bord, terwijl de vader nog steeds tegen de golven vecht.
Het resultaat na twee dagen in Zarautz: tonnen spierpijn! Maar ook veel plezier! Aangezien het weer zou moeten veranderen, hebben we onze plannen aangepast en van kust veranderd. We gaan richting de Middellandse Zee, waar de zon moet blijven schijnen!

Op de route langs de noordkant van de Pyreneeën stoppen we in Carcasonne. Ik kwam de naam van deze historische stad keer op keer tegen in middeleeuwse romans en staat bekend om zijn fort.
We bereiken Carcassonne in de vroege avond. In het licht van de avondstemming is er een imposant uitzicht op de vesting net voor de stad. We overnachten op de staanplaats naast de camping. Perfect genoeg voor een nacht. De volgende ochtend gaan de fietsen naar het fort. We hebben nog nooit zo'n groot en indrukwekkend fort gezien! In het complex bevindt zich een compleet dorp met een basiliek en natuurlijk het kasteel zelf. Op de vestingmuur lopen we over het terrein en al wandelend door de steegjes kunnen we ons het leven in de middeleeuwen voorstellen. Helaas ook de donkere kant van het tijdperk, aangezien Carcassonne de zetel was van de Inquisitie. Als u geïnteresseerd bent, is er een klein privémuseum gewijd aan dit onderwerp. In de middag verlaten we Carcassonne.

De volgende stop is de Pont du Gard.
Onze camping is rustig en direct aan de rivier. Het is iets minder dan 3 km naar de beroemde brug. De volgende ochtend fietsen we over kleine paadjes door een overwoekerd natuurpark tot we voor het machtige aquaduct staan. Na de mooie excursie leunen we achterover in de camper en rijden verder richting de Middellandse Zeekust.

Voor de resterende dagen van onze vakantie hebben we besloten om op onze plaats te blijven. De camping heeft een eigen mooi strand, waar je heerlijk kunt luieren. Voor het ijslikken maken we korte tochten met onze fietsen naar het naburige dorp en verkennen we de rotskust op paden. Na drie dagen gaat hij weer naar huis.