Rondreis Scandinavië (Denemarken, Noorwegen, Zweden, Finland)

Na de koffie van Jos en Wietske de buren, zijn wij, 2 uur later dan gepland (door de harde wind en windvlagen) om 11.30 uur vertrokken. Goede reis gehad zonder files en obstakels. Aankomst Puttgarden (Duisland) 21.00 uur. De Tiguan reed voortreffelijk. Echter wel met een verbruik van 1 op 7. Koude nacht rond de 4 C, maar dat deerde ons niet, heerlijk onder het dekbed en extra slaapzak. Campingplatz rekende 25 euro voor een standplaats en twee personen voor een nacht, wel aan de zee. De benzine is wel duurder dan in België, maar goedkoper dan in Nederland. Super Plus als alternatief voor Euro 98 is 1,499 EUR/Liter, goedkoper dan de Nederlandse Euro 95 ongelood.

Goed geslapen en uitgerust voor deze dag gaan wij op weg naar de boot. De snelweg naar Denemarken, de E47 die Lübeck en Hamburg via de autoveer  Puttgarden -Rødby met Lolland verbindt is onze gateway to Kopenhagen. Met de Sandlines Ferry (108 euro) , in rustig vaarwater 3/4 uur gevaren. Cappuccino gedronken met warm Deens gebak (gezoet kostdeeg met een abrikoos in het midden in knapperige bladerdeeg). En daarna richting Helsingør over de brug bij Nyborg en Korsør gereden. Geluncht op het strand Korsø, zonnig weer 13,5 graad, maar wel een koude wind. Enorm uitgestrekte akkers en velden, die er goed verzorgd uitzien in een golvend landschap afgewisseld met boom partijen. Wij zijn om 14.00 uur aangekomen op de camping DCU- Camping Naerum, Langebjerg 5 "Ravnebakken". Geïnstalleerd en voor de eerste keer eigen koffie gezet. Ruime plekken. Lekker bijkomen en morgen naar museum Louisiana over moderne kunst.  Wel verkeerslawaai op de achtergrond van de weg van Kopenhagen naar Helsingør. Campingkosten zijn voor drie nachten 520 kr (69 euro). 

Op weg naar het indrukwekkend  Louisiana Museum van de moderne kunst. Zowel de architectuur  alsmede de locatie is indrukwekkend. De museumzalen vormen een halve cirkel rondom een 19de-eeuwse villa en lopen over in een vredig park met sculpturen en een oogverblindend uitzicht op de Sont. Opgericht in 1958 en sindsdien flink uitgebreid. De collectie concentreert zich nu op moderne Amerikaanse  en Europese schilderijen, grafische kunst en foto's. De locatie ligt prachtig aan de kust op een heuvel. Tijdens de koffie (26 Kr, 3,49 euro) een mooi uitzicht op de landschappelijke tuin met sculpturen van b.v Jean Arp en Henry Moore. Binnen maakte de Keramiek van Picasso (1881-1973) veel indruk evenzo zijn schilderijen. Gabrielle Münter (1877-1962) nam een belangrijk deel van de expositie's in beslag. Een bijzondere en kleurrijke vrouw. In de ogen van veel mensen was zij alleen maar de compagnon van Kadinsky. In haar werk zie je de invloed van hem zeker terug. In die tijd werd dat niet zo herkend. De Japanse kunstenaar Kusama imponeerde ook.Na afloop kochten wij een poster van Picasso en een boek over het museum. Wat schetst onze verbazing, stuiten wij op de familie Schaaf/Schiffer (Thalita en Jan) en de dochters Rachel en Charize uit Alkmaar, hoe bijzonder is dat! De intree was 250 Deense kronen (euro 35,00 voor 2 personen). Alleszins de moeite waard. Het lijkt wel of wij al dagen onderweg zijn, maar toch nog maar de derde dag. Als dit gezien de kosten in dit tempo zo doorgaat dan zien jullie ons spoedig weer terug( hihi). Nu lekker in de zon op de camping even bijkomen en morgen naar Kopenhagen!! Hilsen fra,  Vronie en Cees

Een Kopenhagen kaart 569 Kr (76,38 euro) gekocht op de camping voor 48 uur. Hiermee kun je gratis in musea en gebruik maken van het openbaar vervoer. Dus met het openbaar vervoer vanaf de camping naar Kopenhagen. Na zo'n 20 minuten stonden wij in het centrum. Wij besloten eerst maar het Noordoosten van de stad te gaan verkennen. De Round Tower of wel de ronde toren kwam het eerst in zicht. Met zijn 35 mtr hoogte en 15 mtr in doorsnee opende voor ons via de 209 mtr lange spiraalvormig kasseienpad een prachtig uitzicht op de stad. Dan te realiseren dat in het verleden de rundetårn een aantal keren beschadigd is door branden en een deel is van de uitkijkpost in de 18e eeuw is herbouwd. Oorspronkelijk was de toren bedoeld als observatorium voor de nabij gelegen universiteit. Het wordt als zodanig nog steeds gebruikt en is daarmee  de oudste nog werkenden sterrenwacht in Europa. In 1642 beweerde men dat Christiaan 1V tijdens de openingsceremonie op zijn paard naar boven reed. Halfweg de toren kun je in de kern op een glazenplaat gaan staan en 25 mtr de diepte inkijken. Tegenwoordig zijn er exposities, concerten en activiteiten voor jong en oud. Jammer voor het fotograferen dat het uitzicht belemmert werd door de stalen beveiligingshekken. 

Je kunt er niet omheen om ten noorden van het centrum de schilderachtige wijk Nyhavn te bezoeken. Dit deel maakt onderdeel uit van de in de 17de eeuw aangelegde Kongens Nytorv plein dat de middeleeuwse stadsdelen verbindt met de nieuwe wijken. Het plein is nu de grootste van Kopenhagen. Aan de noordzijde van de 300 meter lange gracht staan kleurige huizen en vele bars. In vele daarvan waren vroeger beruchte bordelen gehuisvest. Nu liggen er sfeervolle oude houten twee en driemaster schepen. Zelfs nu is het er gezellig druk en genoten ook wij van een heerlijke lunch van Prawns (garnalen) en een wit wijntje. De cappuccino, die in niets vergelijkbaar is met de uitstekende nederlandse kwaliteit was aan de prijzige kant 42 Deense kronen (5,60 euro), de Chablis witte wijn mocht er ook wezen met zijn 90 kr (12 euro) per klein glas. Maar ja, in zo'n prachtige ambiance kan dat blijkbaar niet anders. Wel wat fris buiten, toen toch maar naar binnen gegaan.

Weer terug naar het noordelijke deel van de stad om de Marmokirken (marmerenkerk) te bekijken. De enorme koepel rust op twaalf pilaren en is met een doorsnede van 31 meter een van de grootste in zijn soort van Europa. Van daaruit kijk je uit op een enorme fontein nabij het Amalienborg Slot dat sinds 1794 de residentie is van de Deense Koninklijke familie en dat bestaat uit bijna vier identieke gebouwen rond een achthoekig plein. Nog even blijven staan kijken naar de koninklijke gade met hun berenmutsen, die dag en nacht op wacht staan en voor het paleis heen en weer paraderen. De wel erg opdringerige Chinese mensen die selfies probeerden te maken met de garde werd niet op prijs gesteld. Jammer dat het slot op dat moment niet toegankelijk was. Lopend langs de Amaliehaven kwamen wij terecht bij de indrukwekkende  Gefion-fontein Gebouwd in 1908 door Anders Bungaard. Opvallend is het beeld van de godin Gefion een mythisch Scandinavisch figuur die de ploeg met vier kolossale ossen mende.

Nu naar het Designmuseum Danmark dat halverwege de 18e eeuw ontworpen werd door de Deens architecten Nicolai Eigtveld en Lauritrz de Thurah. In dit gebouw zat oorspronkelijk een ziekenhuis, de filosoof Søren Kierkegaard overleed hier in 1855. Het ziekenhuis werd in 1919 gesloten en verbouwd tot een museum. Het grootste in Denemarken  voor Deens en internationaal design en een tentoonstellingsruimte voor industrieel ontwerp en toegepaste kunst. Een prachtig museum met veel ook herkenbare voorwerpen in Nederland. In de museumtuin genoten van een heerlijk glas mineraal water en een worteltaartje.

Moe en voldaan huiswaarts gekeerd naar de camping en even genoten van de zon.

Het wordt ons 2e dagje Kopenhagen. Na die koffie op weg naar het Statens Museum voor kunst. Het was niet teveel gezegd dat dit museum een geweldige collectie Europese kunst onderdak bood. Het is het grootste art Museum in het Land. Gebouwd in 1896, ontworpen door architect Vilhelm Dahlerup. Werken uit de tijd vanaf 1300 tot nu behelsen de verschillende collecties. Werk van kunstenaars uit de Deense gouden Eeuw, zoals Christoffer Wilhelm Eckersberg en Constatin Hansen. Ook leden van de School van Skagen, met Peter Severin Krøjer en Anna en Michael Ancher. Ook hangen er werken van oude meesters als Bruegel, Rubens en Rembrandt, topstukken van de 20st-eeuwse grootheden zoals Picasso. De nieuwe aangebouwde vleugel is een overweldigend modernistisch bouwwerk van Anna Maria Indrio. Geopend in 1998 en verbonden met het hoofdgebouw via een atrium met een glazen dak. Het geheel detoneert zeker niet. Bekomend van de indrukken en de collecties waren wij erg onder de indruk van dit prachtige Museum. De expositie van schets tot de ontwikkeling naar schilderij van de oude meesters was wel het meest interessante deel. Kunst in wording prachtig in beeld gebracht met originele tekeningen vanuit die tijd.

Voor het bezoek aan het Rosenborg slot nog even geluncht met eigen broodje in de Botanische tuin, zeker het bezoek waard. 

Alhoewel Cees het Rosenburg slot al eerder met zijn zoon Mark had bezocht, konden wij het toch niet weerstaan om dit Koninklijk paleis, wat de meest bezochte bezienswaardigheid van Kopenhagen is, wederom te bezoeken. Het indrukwekkendst is toch wel de ondergrondse schatkamer, waar de kroonjuwelen en ander Koninklijke voorwerpen liggen. Het paleis uitgevoerd in Hollandse renaissancestijl werd in 1696 gebouwd als zomerverblijf in opdracht van Christiaan 1V. Begin 19e eeuw werd er het Rosenborg museum van gemaakt. Wat een collectie en een prachtig overzicht hoe men in die tijd aan het hof leefde. De Koningstuin rond het Rosenborg Slot mag er ook zijn.

Genoeg kunst nu, naar buiten en op naar het Tivoli park. Een deels amusementspark, deels cultuurlocatie en een deel sprookjespark. Dat dit park geliefd is bij de Denen bleek wel bij de overweldigende belangstelling. Wij troffen het met de Musikskole dagen, prachtige uitvoeringen vanuit verschillende soorten orkesten en zangverenigingen. Het blijkt dat de Denen het als hun nationale trots beschouwen. Te kust en te keur aan eetgelegenheden.  Lekker gegeten in Tivoli's Promenade restaurant, en het 7,38 euro voor een Carlsberg biertje smaakte goed evenals de spareribs. 

Weer naar de camping, na 10 kilometer wandelen in de stad en vol, van indrukken lekker op tijd onder de wol. Morgen uitrusten, dagje camping, reorganiseren voor ons tweede gedeelte van de reis richting Noorwegen via Götenborg naar omgeving Oslo.

Heerlijk relax dagje op de camping. Opgeruimd, en de zaak wat gereorganiseerd in de caravan. Met zo'n 19 graden ons eerste zonnetje op de huid. S'middags een boswandeling in de omgeving, op weg naar de Danisch Zweische bergen. Prachtige omgeving en zo'n uurtje gelopen. De volgende camping uitgezocht op weg naar Oslo Noorwegen.

Nou van rust was in de morgen tot in de middag geen sprake. Op het dashboard brand een geellampje, van wat later bij de garage bleek een signaal lampje van de brandstof. Langs de VW dealer in Moss voor het uitlezen van de board computer. Het bleek toch te gaan om een storing in de piep kleine draadjes naar de zender die waren afgebroken. op de vraag, of dat gemaakt kon worden, ingeschatte tijd +/- half uur. Op zijn vroegst kon het worden ingepland over drie weken. Hoe zo services van VW! Er werd aangegeven dat in de omgeving bij ander dealers wel kon worden gevraagd of die er tijd voor hadden. Bij drie garages langs geweest. De kortste inplan tijd was twee weken bij een Quick service station. Met verbazing over ons heen laten komen en besloten om op onze route bij een garage nadere pogingen te ondernemen om het voor elkaar te krijgen. Voor de zekerheid ook even Martin Schilder, VW garage in Den Helder gebeld of het kwaad kon om de gok te nemen. Volgens de chef was dit te doen. De auto loopt prima en het lijkt geen accuut probleem om verder te kunnen.

In de omgeving van de camping wandeling gemaakt langs het strand. Grote rotspartijen. Eten gekocht en daarna heerlijk gekookt. Face time contact met Esther, Martijn, Bodhi en Ravi. Hebben het goed naar hun zin in de Elzas (Frankrijk). 

Vandaag naar een van de mooiste versterkte Gamlebyen (oude versterkte steden) van Noorwegen.In de 17e eeuw werd de hele stad ommuurd om het hoofd te bieden aan de Zweedse dreiging. Daarmee was deze plek lange tijd een van de grootste vestingen van het land. Binnen de muren leefden burgers en soldaten volgens strikte regels samen. De stad telde talrijke winkels en werkplaatsen waar ook nu nog sporen van te vinden zijn. In 1903, twee jaar voor de Noorse onafhankelijkheid, was de militaire rol van de stad uitgespeeld. Gelukkig bleven de eigen activiteiten behouden en werd het niet een dode museumstad. Wij zijn met de gratis ferry tussen de moderne naar de oude stad over de Glomarrivier overgestoken. Ook nu nog in de lente was het er gezellig druk.  Winkeltjes met snuisterijen, speelgoed en ijzeren borden. Terrassen en verschillende soorten kunstnijverheid zoals galleries /exposities waren open en bezochten wij. De oude stad telde ook enkele musea. Rijke koopmanswoningen, militaire gebouwen en een kerk uit de 17e en 18e eeuw. Het geheel toont homogeen, wat zeker zijn charme heeft. Met veel; plezier rondgelopen, foto's gemaakt en even lekker op een terras een lunch genuttigd. Met de ferry weer terug naar het moderne gedeelte van de stad. Ontstaan aan het begin van de industrialisatie (einde 19e eeuw, begin 20e eeuw). Het is zeer ruim opgezet, waar het leuk is om te wandelen langs de kade met de vele restaurants en de vele terrassen. Het stadje is eigenlijk een moderne industriestad zo'n 100 km terzijde van Oslo en 35 km van Moss van onze camping. Nog even video gesprek met onze zoon Mark, leuk om zo even contact met elkaar te hebben.

Dagje op de camping, lekker in de zon, stukje gelopen langs de oever van steen tot steen. Er is oplossing voor de auto aangedragen door een local mechanicus die de signalering draadjes heeft verbonden voor de fuel. Kost een pak wijn, maar dan heb je wel wat, een kwartiertje werk. Opmerkelijk was dat hij aangaf dat de mensen in Noorwegen niet bereid zijn om over te werken. Tijd is tijd. Morgen naar de volgende area in Noorwegen. van 7-05 tot 11-05 overnacht. 1200 NKR = 126,43 euro.

In de binnenvalleien ten Noorden van Oslo kwamen wij terecht in een familiepark in Fåberg. Naast de camping stond een grote Hydro krachtcentrale, met als gevolg grote watervallen en bulderende geluid. Mooie plaatjes geschoten en natuurlijk even de twee kleinkinderen via Skype laten meegenieten. Het bleek dat het bijbehorende familiepark ook pizza's bakten. Een besteld, naar wat bleek 55 cm in doorsnee, wel heerlijk van smaak. S'nachts hoorden wij in de verte een bulderend geluid naar wat bleek een aanstormende trein vlak langs de camping. Dat was even schrikken!

Rustige doch een spectaculaire reisdag in het Oosten van het land over de E6 gereden. Via Ringebu naar Otta, eerste deel van de route. Bij Otta, onderdeel van het Rondane nationaal park, moesten wij omrijden omdat enkele delen van de E6 onder water stond. Het water stond op dit gedeelte van de route zeer hoog. De hoge temperaturen van deze dagen veroorzaakte een snelle smelting van het ijs en sneeuw hogerop. In Dombås bekend als modern skioord nog even rondgekeken en voor het eerst de beroemde waffel besteld, natuurlijk met yoghurt en jam topping, heerlijk. Rondane, was het eerste nationale park dat in 1962 in Noorwegen werd opgericht. Het bestaat uit bergplateaus waarboven een tiental bergen verrijzen van meer dan 2000 m. Samen met het massief van Dovrefjell is dit de laatste plek in Europa waar je nog wilde rendieren en muskusossen kunt zien. Het massief van Dovrefjell ligt op de overgang tussen het centrum en het oosten van het land. Prachtige route. Camping opgereden en ons weer gesetteld.

S'Avonds zijn we nog even naar de camping Magalaup gereden. Er loopt een fantastische waterval met spectaculaire stroming langs de camping. Je kunt er niet genoeg van krijgen, wat een geweld. Het water loopt door smalle kloven. In 2009 zijn wij hier ook met Ed en Lenie Grootebroek - Stoop geweest.

Eerst maar eens Opdall verkent. Alleen de megastores voor voeding geopend. Bij een expresso cafeetje, cappuccino en een heerlijke Wienerbrød. Vandaag voor de eerste keer met de wandeluitrusting vanuit de camping Smegarden over de hangbrug, langs de grote rivier naar richting Magalaupe Camping Oppdal. Vlak ervoor zijn er onstuimige, bulderende watervallen en versnellingen in de rivier die meermaals door nauwe kloven hun weg zoeken. Heen en terug zo'n 10 km gelopen. Onderweg nog een Hydrocentrale, in vervallen staat gefotografeerd. Het bleek dat wij ook een Viking begraafplaats zijn gepasseerd, gezien de zeer primitieve pyramide hutten. Mooie looppaden langs de rivier, afwisselend met informatiebordjes over de daar levende dieren en planten. Moe maar voldaan weer terug op de camping, koken, douche en de administratie bijwerken.

Vandaag vanaf de camping een tocht langs de rivier gemaakt. Zoals gewoonlijk weer eens niet langs de officiële paden maar gewoon langs de rivier wandelen . Na 2.5 km werd ons de weg versperd door een enorme overhangende rotspartij, konden er ook niet omheen. Dan maar recht omhoog al klauterend tegen een 1400 mtr hoge heuvel/berg op. Niet zonder risico want de helling bleek wel erg steil en de boompjes waren al aardig verrot, dus niet altijd zekerheid of er voldoende houvast aan was. Af en toe achter de adem, staand op een stronk met een hellingspercentage van zo'n 60/70 % uitkijkend op een steile afgrond. Enfin toch ongedeerd aan de top gekomen, Nescafe koffie en wat lekkers en dan toch maar weer op pad om de terugweg te zoeken. Kwamen uit op een gedeelte van een pelgrimspad. Die gevolgd en na zo'n 3 km zagen wij de camping. Even bijgekomen, wat drinken en gelijk douchen, daar knap je toch wel van op.

Op het kruispunt E6  en de weg 3 zoeken wij deze camping, om de volgende dag naar Røros mijnstadje te gaan. Dit mijnstadje is  Werelderfgoed. Het ligt op 650 mtr hoogte en ligt zo'n 148 km ten zuidoosten van Trondheim. Het schijnt iets heel anders te zijn dan dat je elders kunt zien in Noorwegen. Ook Ed en Lenie Grootebroek waren hier enthousiast over en beveelden ons dit bezoek dan ook aan.

Røros minder bekend bij de toeristen dan bij de Noren zelf. Zo'n honderd kilomater ten zuiden van onze camping via een prachtige groene route met mooie bos - en landbouwdalen eromheen. Onderweg  een grote water stroomversnelling bekeken en gefotografeerd. Na twee uur aangekomen in het plaatsje. Het dorp is helemaal met mijnbouw verweven geweest. 333 jaar lang werd hier kopererts geëxploiteerd, van het midden van de 17e eeuw tot in 1977. Dankzij deze mijnactiviteiten ontwikkelde de stad zich snel en trok veel volk van elders aan, vooral Duitse mijningenieurs.  Bij het stilvallen van de machines, verloor de stad met de prachtige houten huizen haar betekenis. De kerk, de smelterij, een groep van tachtig huizen en zelfs de slakkenberg vallen nu onder de beschermende vleugels van Unesco. 

In de 17e eeuw waren de levensomstandigheid in Røros ondanks de drukke mijnactiviteit extreem hard. Er heerste veel armoede. Peter Hiort, de mijndirecteur schent bij zijn overlijden, zijn hele fortuin aan een stichting voor de minstbedeelden. De vereniging moet die mensen wol leren bewerken en hun alle materialen en grondstoffen geven die ze daarvoor nodig hebben. Ze koopt ook bun afgewerkte producten en verdeelt die onder de armen.

Een bezoek zeker de moeite waard. Uiteraard veel gefotografeerd. Jammer dat het museum al vroeg was gesloten en de mijn zelf niet toegankelijk was, alleen op zaterdagen in het vroegseizoen. Ondanks het niet kunnen bezoeken, kregen we wel een indruk van het leven in dit mijnwerkersstadje 

De Støren camping was eigenlijk nog niet open, de beheerder kwam na ons telefoontje s'avonds alsnog even langs om de stroom aan te sluiten. Wij mochten er gratis staan. De toilet en wasvoorziening zag in tegenstelling van de camping er zeer goed onderhoudend uit. Bleek een camping te zijn die eigenlijk pas half juni geopend was voor de vele vissers op zalm in de naast gelegen wild stromende rivier.

Na een kleine 70 km aangekomen op de camping. Bleek toch wel wat verder van Trondheim te liggen dan wij dachten, 11 km. Kijken uit op een mondig van Trondheimsfjorden, naast een veerboot overgang.

Wij gaan vandaag de Nationale feestdag van Noorwegen meemaken. 09.20 uur met de bus 12,5 km via de E6 naar het hart van het centrum.  In de bus zitten al veel mensen gekleed in de verschillende regionale klederdrachten. De Noren herdenken dat op deze dag in 1814 in Eidsvoll overeenstemming werd bereikt over de Noorse grondwet. In 1836 werd de dag voor het eerst officieel gevierd door het Noorse parlement, het Storting. De kinderoptocht startte om 10.30 uur, fanfares,  traditionele klederdrachten een heerlijk ijsje als versnapering. Het is werkelijk een feest voor de kinderen. In de bus zaten mensen die wat later bleek voor zij de straat op gaan, een taart of andere lekkernijen meenemen om samen met vrienden en buren te ontbijten in de stad met vers gebakken brood met roerei, gerookte zalm en een glaasje champagne (voor de volwassenen). Wat een happening, duizenden mensen, een grote mensen massa, nauwelijks plaats langs de kant van de straat om de optocht te zien.

S'middags was de grote parade van en voor de volwassenen waaraan alle verenigingen, organisaties en clubs ook in traditionele kleding aan meedoen. De prachtigste sierraden, kleurrijke stoffen zijn een lust voor het oog. De bevolking langs de kant is op een enkeling na, ook allemaal in traditionele klederdracht getooid. Ook nu werkelijke mensen massa's, tienduizenden. Voor deze parade begon keken wij naar een optreden van veteranen die een uitstekend stuk muziek ten gehore brachten. Ook een zestal liederen werd met z'n allen gezongen. Sfeervol, maar ook het chauvinisme droop er vanaf. Een groot familiegebeuren 1 x per jaar. Ontstellend veel vlaggetjes, vlaggen en onder het roepen van hoera liepen zij voorbij, afgewisseld met veel orkestjes, fanfares en brassbands. Alle terrassen overvol.

In de haven lag een gigantisch passagiersschip MSC Meraviglia Ship, gebouwd in Frankrijk, voor zo'n 4000 personen die ook hun gewag maakte bij de optocht en het volksfeest. Indrukwekkend gezicht in de haven. Na nog wat te hebben gegeten, moe maar voldaan met de bus weer naar de Flakk camping.

Trondheim op drie na grootste stad van het land (187.000) inwoners. Wij hebben ons voorgenomen een drietal bezienswaardigheden te bekijken. Natuurlijk de kathedraal, de oude wijk met pakhuizen op palen en het ontwikkeld havengebied.

De Nidaros Domkirke (kathedraal) is uniek in zijn soort in Noorwegen, een van de mooiste gotische gebouwen in Noorwegen. De kathedraal werd in de 11e eeuw gebouwd om de stoffelijke resten te bewaren van de H.Olav, de koning die zich tot het christendom bekeerde en zich in Rouen liet roepen. Een jaar na zijn dood, 1n 1301, werd hij heilig verklaard. De oude delen (romaans) van de huidige kerk dateren echter uit de 12e eeuw. Meerdere keren door brand verwoest, maar steeds weer herbouwd, elke keer weer mooier. Ook de orde voorgevel met de korte torens  zie je een indrukwekkend beeldenfries. Elk kapitaal is uniek. Ook de barokke orgelkast it de 18e eeuw is prachtig om te zien. Deze katholieke kerk is nog steeds de plaats waar de Noorse koningen worden ingehuldigd....... wel wat vreemd in een land de voor het grote deel luthers is.

De Gamle Bybru en de wijk Bakklandet.  De Gamle Bybru is een beroemde roodhouten brug uit de 17e eeuw. Eigendom van reders en kooplui. Aan de andere kant van de rivier liggen talrijke gerenoveerde  pakhuizen, die nu worden bewoond of waarin café, restaurants en antiekwinkels zijn ondergebracht.

De wijk Solsiden, de oude scheepswerven die nu omgevormd zijn zijn tot een winkelcentrum, met een hele reeks restaurants, cafés en pubs, allemaal voorzien van een terras. Prachtig voorbeeld zoals ook in Den Helder op een ietwat andere schaal wordt aangepakt.

Interessante dag lang niet alles gezien. Teveel van het goede. Morgen maar weer eens een stuk hogerop richting Narvik/Lofoten.

Lange reis, met regen,  8,5 uur gereden. Op de camping op een camperplaats gestaan. Wat daar staat is n iet te geloven. Dubbel assig 8 tot 10 mtr is heel gewoon. Lekker pizza gegeten en vroeg naar bed. Morgen weer een lange reisdag naar Bodø.

Op de reis de poolcirkel gepasseerd. Een prachtige afwisselende route  over met name een hoogvlakte. Bij het passeren van de poolcirkel nog een bezoek gebracht aan het Polarcentrum. Lange vermoeiende trip, maar wel met schitterende uitzichten, diepe dalen en bossen met een zeer kronkelende weg. Gemiddeld 60 klopt dus wel, je kunt echt niet harder. Op de camping die nog gesloten was toch maar gaan staan. Het was gratis, terwijl je toch gebruik kon maken van warm water en toiletten. Dat laatste maar niet gedaan het sanitair was vies en de hele winter nog niet schoongemaakt. De keuken zag er wel goed verzorgt uit. Nog nooit zoveel water in een korte tijd over ons heen gehad. Windstoten en regenvlagen. de camping stond naast een vliegveld. Nou ja, wel lekker goedkoop gestaan dan ook maar niet zeuren toch!

Al vroeg opgestaan en alles weer rijklaar gemaakt. Gaan naar de Lofoten en gokken er maar op dat er om 13.00 uur plaats op de boot is. De overtocht was 2597 NKR (272 euro) Wij konden mee en vertrokken om 13.30 uur in een zeer dikke mist naar de Lofoten. 3 uur heeft de boot erover gedaan Langzaamaan trok de mist weg. Een overweldigende binnenkomst op de Lofoten, hoge, woeste rotswanden en het eerste dorpje een prachtige ligging met gekleurde huisjes en stokvis op palen. Wel vervelend, want er zijn maar weinig plekken waar je even kunt stoppen met de caravan om een foto te maken. 

Uiteindelijk toch maar teruggegaan naar de Moskenes camping, het is de enige camping in de zuidelijkste stukje van de Lofoten, vlak naast de boot. De route is naar het oosten, maar wij wilden ook nog even naar het westen om daar te kijken. Dus een tweetal dagen geboekt. Met elektriciteit (20 NKR) is het 300 NKR per dag, samen 600 NKR is euro 63,00.

Bezoek vandaag, indien mogelijk naar het Fiskeværmuseum en het tørrfiskmuseum. Het blijkt te kloppen, op de Lofoten regent het vaak, ook vandaag dus. maar af en toe duikt de zon op en dan is het nog meer genieten van de prachtigste kleuren.  Wij werden al meteen getrakteerd op de lucht van de hangende en te drogen kabeljauw . Overal houten rasters waarop die befaamde vissen te drogen hangen, zonder kop, leeggehaald en per twee aan elkaar gemaakt. Je kunt zien dat de visvangst een levendige en bloeiende activiteit is., De te drogen hangende kabeljauw wordt stokvis genoemd.

Volgens sommigen is het dorp Reine het mooiste dorp van Noorwegen. De ligging is prachtig. Omringd door hoge en spitse bergtoppen. Lekker geluncht met een lekkerbekje en patat, lekker traditioneel, cappuccino met wafel met jam toe. In de omgeving gefotografeerd en dan ook vooral de rode huisjes en de stokvis stellingen.

Å i Lofoten  5km van Moskenes, het zuidelijkste dorpje en het zoveelste einde van de wereld. Onvoorstelbaar mooi. Met prachtige rode huizen op palen.  Het Norsk Fiskeværmuseum was helaas nog dicht. Wel het oude boothuis was open met veel visgerei uit de tijd van toe. Mooie kiekjes gemaakt, jammer van het wat grijzige weer.

Het eiland Moskenesøy, wondermooie kronkelende wegen met aan het eind een idyllisch fjord en een heel klein en bruisend vissershaventje Hamnøy, in de schaduw van een indrukwekkende rotswand. Mooie foto's genomen. Veel woningen op palen en/of de rotsen gebouwd. Prachtige woeste omgeving.

Moskenes, teven onze campingplaats voor de eerste dagen tevens de aanlegplaats van de veerboten uit Bodø. Een wat eenvoudige camping met vooral campers en enkele caravans en een paar tentjes. Het sanitair is schoon en een wasmachine aanwezig.

Vandaag op weg naar camping Rystad op het eiland Austvågoy. Onderweg  verlaten wij even de E10 om Nusfjord, een oud vissersdorpje te bezoeken. Een enorm kronkelende weg door wilde natuur, ingeklemd door hoge bergen die ons uiteindelijk brengt bij een kleine haven omringd door steile rotswanden. Bij de houten steiger die in hoefijzer vorm is aangelegd staan rode rorbuer en gele pakhuizen. Niet voor niets is deze plek op de lijst van beschermende landschappen van Unesco geplaatst. Ondanks dat het er nog erg stil is en er verlaten bij ligt, is het prachtig, door de vissers al lang geleden verlaten. Volgens de uitbater van de Bakeri is het zomers zo verschrikkelijk druk door het bezoek van bussen van cruiseschepen, dat er wordt overwogen om de toegang/bezoek in te perken. Wij zijn blij dat we met een ander stel de enige zijn die genieten van de koffie en de net gebakken lekkernijen in een rustieke omgeving. Wel jammer dat de werkplaatsen, loodsen etc nog gesloten zijn. Het seizoen licht op de loer, zo te zien aan de  bouwvakkers/werkmanslieden die gebouwen, boten weer in orde aan het maken waren. De toegang was nog vrij, in het seizoen moet je voor het bezoek in het dorp betalen. Zeker de moeite waard.

Rijdend op het eiland Vestågoy stopten wij bij het Lofotr Vikingmuseum bij het plaatsje Borg, 14 km ten noorden van Leknes. Naast het parkeerterrein prijkte in de verte op een heuvel een groot langwerpig gebouw, opgetrokken op de plek waar de resten van een woonhuis van een belangrijke vikingleider werden gevonden (83 mtr lang en 12 mtr hoog, bewoond tussen 500 en 900 na Chr). In dit prestigieuze bouwwerk, van een zorgvuldige reconstructie van een Viking, staan kostuumpoppen en vitrines met kopieen van oude voorwerpen. De inwoners van deze nederzetting waren de eersten om IJsland rond het jaar 900 te koloniseren en deze woning toont de macht van de lokale heer. Na 20 minuten lopen hiervandaan liggen een tweetal kopieen van Vikingboten  en een bootloods. Op zich heel interessant om kennis te nemen van de Vikingleefstijl zoals door studenten naar voren werden gebracht o.a weven, kleding maken, broodbakken, vuurmaken en smeden van sierraden. Toch bekroop ons het gevoel leuk voor kinderen maar er mag nog wel iets meer van worden gemaakt. De vallei was prachtig gelegen je kon je goed inleven in hun leefomgeving zoals hier in kaart gebracht.

Na Kleppstad zijn wij van de E10 afgebogen naar de camping Rystad. Helemaal voor ons alleen bij de uiteinde van de Gimsøtstraumen en prachtig plekje na een enerverende en interessante dag. Later in de namiddag nog een tweetal campers erbij. De sanitaire ruimten lagen er zeer verzorgd bij, stroom op de palen en stromend water. verder geen enkele receptie of iemand die aanspreekbaar was te bekennen. Gaan staan, en wat later op de avond toch een beheerder die ons de wifi code bracht en de camping kosten 250NKR = euro 26,50 incasseerde. Nog even naar het eindpunt van de Lofoten gereden maar dat hadden wij kunnen besparen, troosteloos eindpunt en een doodlopende weg. Zijn benieuwd of wij vannacht ook de midzomerzon kunnen zien ondergaan met mooie kleuren aan de horizon.

Temperatuur: 9 graden, s'avonds  7 graden.

Authentiek Vissersdorp, is het grootste van de Lofoten. Honderden houtenpalen waaraan stokvis (Kabeljauw) hangt te drogen. Henningsvær ligt op een schiereiland en behelst diverse eilenden die via bruggen met elkaar zijn verbonden. Men zegt dat het ook wel Venetië van de Lofoten wordt genoemd. Een smalle weg met uitwijkmogelijkheden brengt ons bij Henningsvær. (450 inwoners). Rustig door het dorp gewandeld onderweg mooie foto's gemaakt. Op een rots aan houten rekken de Stokvis (Kod) in paartjes te drogen, de zoute lucht komt je tegemoet. In Kafé Lysstøperiet, theesalon in Scandinavische stijl, ingericht met een verzameling van allerlei soorten tafeltjes en stoelen/banken. Je besteld de cappuccino aan de bar en zoekt zelf de heerlijk zelfgemaakte taartjes uit. Wij kozen voor de vantiljebolle, heerlijk. De cappuccino is 42 NKR ofwel 4,43 euro per kop. In het fjord lag een Hurtigrutenboot die zijn passagiers net had uitgespuugd. Getoogd in Felrode Helly Hansen jassen namen zij plaats op de zodiak om de fjord te v erkennen en misschien een school papegaai duikers te bespieden. Leuk uitstapje, geeft goed de sfeer in zo'n vissersdorpje weer. De shops werden veelal gerund door jonge vrouwen. 9 graden, grauw weer. 

Op weg naar Svolvær, dat was nog niet zo gemakkelijk omdat er een krachtige wind stond met flinke windstoten toch zonder kleerscheuren zonder problemen aangekomen.  De stad zelf doet een beetje Amerikaans aan. Grote winkel malls, geconcentreerd in het centrum. Even boodschappen gekocht en gauw verder op weg naar Sandslette camping richting Laukvik. De camping ligt dicht in de buurt van Laukvik waar Trees van Nieuwenhoven en Rob Stammes hun Polar light center runnen. Een dezer dagen zullen wij het centrum bezoeken.

De camping Sandslette is een ander verhaal, bij het uitzoeken van een leuke plek ontstond er een misverstand over welke plek het moest worden. Bij het achteruit rijden op een helling gleed de voorkant van de auto weg en belandde de caravan achter op een rots. De bumper, die van kunststof is werd in elkaar gedrukt. Een jeep moest eraan te pas komen om ons de heuvel ook te krijgen. Op de campingplek de bumper weer in elkaar gezet met ducktape (waar dit al niet handig voor is).

Vandaag een wandeling gemaakt  in Sandslette. rondom het meer Litivatnet. Aan de overkant van de weg via een karrenspoor naar een waterval stroming. Daar via een smal pad omhoog langs de stroming en de bosrand. Boven door een zeer drassig en moerassig  gebied vonden wij ons eigen ruig pad. Langs de bovenkant van het bos rechtop om de rivier. Geen pad meer te bekennen dan alleen de sporen van  de koeien, geiten en schapen. Na anderhalf voldaan weer terug op de camping.

Nog even doorgereden naar Laukvik voor het zien van de Kabeljauw koppen op grote rekken. Vanmiddag om 15.00 uur een afspraak met Trees en Rob in Straumnes (Laukvik). In rood en geel geschilderd gemeenschapscentrum (voorheen een dorpshuis) rechts van de weg. De aankondiging Polar light center boven de deur. Hartelijk ontvangen door hen. Na de koffie een rondleiding door het gezellig, huiselijke en sfeervol ingericht centrum. Er werd enthousiast verteld over hun nu tien jaar geleden opgezet bedrijf. In de wintermaanden moeten ze regelmatig nee zeggen, gezien de grote aanvragen van reisorganisatie. Het draait prima nu en kunnen ervan leven. Knap hoe ze dat hebben gedaan. Trees fotografeert en helpt bij de lezingen en de techniek van de lezingen wordt door Rob verzorgd. In een kamer barstens vol apparatuur door hemzelf in elkaar geknutseld kan hij het Noorderlicht voorspellen zowel op de computer alsmede op papieren uitdraaien. De papier slips met grafische uitdraaien hebben de meeste interesse bij de bezoekers. Ziet er ook heel indrukwekkend uit. Ook zijn er twee kamers voor de verhuur. 

Spreken af om maandag as samen een wandeling in de omgeving van Laukvik te maken.

Bezoek Laukvik en opzoek naar een pas geopend koffie tentje Keans Beans aan de haven. De koffie wordt zelf gebrand en geserveerd. Heerlijke koffie de tweede cappuccino in de Lofoten en Noorwegen die aan onze Hollandse smaak tegemoet komt. Heerlijk Romig en met uitzicht op kabeljauw koppen, op houten rekken hangend in de openlucht. Nog even doorgereden richting Fiskebol. Mooie uitkijkjes langs de kustrand. Kaarten geschreven en gekeken naar onze route voor dinsdag richting Tromsø. Morgen een wandeling met trees en Rob.

Vandaag samen met Threes en Rob een bergwandeling gemaakt. 11.00 uur vertrokken naar Spanne uitloper van de Grunnførfjorden. Eerst aan de noordoost kant gelopen naar het meer Hesthausdalen. Na de tussenstop met heerlijke zelfgebakken wafels van Threes met jam en crime fraiche, zijn Rob en Cees de zuid westelijk kant gaan lopen. Pittig stuk gezien de afwezigheid van een pad, al klimmend en stappend over de stenen langs de enorme rotswand van de Maritdalen/Stomeset en de trolldalshela pittig loopje. De wandeling behelsde zo'n 9,5 km. Threes en Vronie zijn weer via dezelfde teruggegaan en hebben nog even het meertje voor de Hekkjetrstjønna aangedaan. Pootje baden in het toch nog wel koude water en samen weer terug naar het Polarcenter. Op het dakterras een heerlijk witte droge wijn genuttigd met cracker en creamkaas. Dit was onze laatste dag alweer in Laukvik, alhoewel we van plan waren naar Andenes te gaan, maar gezien de stormwaarschuwing zien we daar van af en besluiten morgen richting Tromso te gaan.

Hebben vandaag 249 km gereden richting Tromsø de tussenstop was in Setermoen. Onderweg ook hier een prachtig landschap. De camping zelf was niet zo bijzonder, het sanitair was goed. Typisch een doorreis camping in het voorjaar.

Vanmorgen vertrokken naar Tromsø via de E6 en de E8, onderweg nog even afgeslagen naar de Målselvfossen. Of dit achteraf nou zo'n goed idee was, betwijfel ik. De weg was zeer hobbelig, veel gaten en de trekhaak had het er zeer zwaar mee, heftige klappen bij toch niet meer dan zo'n 50 km per uur. Een van de schotels van de poten brak af. Toch wel de moeite waard als je de bulderende waterstroom aanschouwt. Altijd weer indrukwekkende, hoe het water z'n weg zoekt over de rotsen. 

Het tweede gedeelte was indrukwekkend aan de rechterkant van de Balsfjord, woeste hoge bergen met de toppen nog besneeuwd en met ijs. Links uitkijkend van hoogte op het indrukwekkende fjord. Wat een water. Bij de Smi shop In Heia koffie gedronken en nog wat souveniertjes gekocht voor de boys en de baby van de buren.

In Tromsø de camping opgezocht en de caravan gesteld. Hebben 176 km gereden, konden gezien de snelheidsbeperkende borden gemiddeld nog geen 60 km halen.Daarna lopend over de prachtige hoge en lange brug die het langgerekte eiland  en het iets grotere Kvaløya met elkaar verbindt. Deze hoofdstad van de Noorse walvisindustrie is nu nog steeds een actieve vissershaven en het vertrekpunt van poolexpedities. Het staat nu bekend als een universiteitsstad. In de stad zijn de oude loodsen en de nog resterende huizen redelijk goed bewaard gebleven.

Lekker gegeten aan de haven en weer terug lopend over de brug naar de camping, toch nog vanmiddag 8,5 km gelopen.

De camping is 43, 20 euro per nacht, niet goedkoop maar de sanitaire voorzieningen zijn modern en schoon. Douch ruimte is eveneens voorzien van toilet en een aparte wastafel en lekker met vloerverwarming.

Wandelen over de hoge brug naar het centrum, altijd weer een belevenis gezien de hoogte en de lengte van 1.2 km. Merkwaardig dat ondanks de hoogte en de uitloop van de fjord, de luchtkwaliteit matig is en je lopend op de brug nog net geen zuurstof extra nodig hebt. Voortdurend hap je de uitlaatgassen van de passerende vrachtauto's, campers, werkverkeer in. Niet gezond lijkt ons. Maar wel prachtig om er over heen te lopen gezien het uitzicht en het ontwerp van de brug. Omringd door de hoge bergen met besneeuwde toppen en de overweldigende fjord, waarin altijd wel een poolschip of cruiseschip te ontdekken valt.

Eigenlijk een vreemd verschijnsel, vanaf de maand mei schijnt in Tromsø de zon dag en nacht. Wij verduisteren de caravan goed anders slaap je nauwelijks. Het is gewoon dag om 24.00 uur.

Bezoek Polarmuseum, niet te missen ! Dit museum is gehuisvest in een oude houten loods. Het geeft een heel gedetailleerd overzicht van de jachtexpedities die vanaf het einde van de 18e eeuw naar het hoge Noorden werden ondernomen. Ook een interessante afdeling over de eerste poolexpedities, oa die van de Barentszee. Ook de wetenschappelijke expeditie van Amundsen, de man die de Zuidpool bedwong (1911) komt aan bod. Er is ook een zaal gewijd aan Henry Rudi de pelsjager (1889-1970) die 713 beren afschoot in 40 jaar. Dit museum is zeer de moeite waard om te bezoeken, wij hebben er met interesse naar gekeken.

Na de heerlijke koffie raakten wij in gesprek met een ICT deskundige van het ziekenhuis. Ook was hij verhalenschrijver en vandaag vrij ivm tandartsbezoek. Het werd een geamuseerd gesprek over alles en nog wat. De verontrusting over de moeilijke tijden van de kleinere shops tov de grote winkelcentra blijkt niet anders te zijn dan in andere landen en in Nederland. Na het gesprek nog even de bijzondere bibliotheek bezocht. Prachtig gebouw en precies datgene wat het zou moeten zijn, overal lezende en studerende mensen van allerlei achtergronden, vooral ook jongeren.

Vandaag bezoekt Vronie de Botanische garden, volgens de boekjes prachtig. Na 5 km lopen, omdat hij vandaag 1 juni open zou zijn, blijkt de tocht voor niets geweest te zijn. Cees had een massage afgesproken dit was heerlijk. 

Geluncht aan de havenkant en toen weer terug naar de camping om alles weer reisklaas te maken voor de volgende etappe van onze reis. Vandaag in tegenstelling tot gisteren nu 10 graden. Af en toe zonnig. Gisteren 7 graden, wel mooi zonnig.

Vandaag de eerste etappe van het tweede deel van onze reis, Eerst weer terug naar Narvik, vandaar naar Finnsnes voor  een bezoek van een aantal dagen aan Senja, het op een na grootste eiland van Noorwegen. Voor dat je Senja bereikt ga je over een lange hoge brug. De route vanaf Finnsnes na het kleine plaatsje Silsand direct na de brug. Vanaf weg 86 naar de 860 richting Senja camping ging via een 6.5 km onverharde weg. Hobbelend en stotend bereikten wij de camping aan het water. 

Omdat de reisgids de weg naar Gryllefjord en Hamn aan de westkant als een van de mooiste werd betiteld, besloten wij ondanks het miezerige weer toch maar op pad te gaan. De weerberichten voorspellen de komende dagen niet veel goeds. Via onherbergzame fjorden, steile bergen, groene moerassen en prachtige vergezichten. En inderdaad  je treft er bijna alle Noorse landschappen aan. Echt via bergen en dalen en slingerende wegen krijg  je geweldige natuur te zien. Vlak voor Gryllefjord en Hamn kwamen wij het Senja Troll park tegen. Leuk gemaakt, vooral interessant voor de kinderen maar natuurlijk ook voor de ouderen. Het schijnt de grootste Troll van de wereld te zijn. Leuk opgezet en allemaal door de eigenaar zelf gemaakt.

Hamn, waren wij meteen verrukt over. Een klein schattig jachthaventje, ingeklemd tussen twee eilandjes en aan de rand een luxe hotel. Ook werd er gebouwd aan appartementen direct aan het water. Hier moeten wij eigenlijk een andere keer terugkomen om te logeren. Ligt prachtig naast hoge rotswanden en uitkijkend op de fjord. 

Blijven enkele dagen op de camping om nog te wandelen en mogelijk nog een tourtje.

Vanuit een zeer regen en stormachtig Senja besluiten wij om in te pakken en de onverharde weg te nemen over de hoge brug naar Finnsnes het vaste land. Eerst op weg naar Narvik in de stromende regen. Vlak voor Narvik schrokken wij ons te pletter, over de fjord zagen wij een enorme hoge en lange brug. Wij dachten nee toch, niet weer. Deze brug was zeer indrukwekkend. Wij hadden niet in de gaten dat de weg slechter werd en plotseling over een diepe sleuf dwars over de weg namen die er niet om loog. De auto en caravan maakten een enorme sprong en klap. Zeker zo'n 10 cm omhoog en stuiterde nog na. Wij dachten het is gebeurd, caravan knapt af en de ramp is niet te overzien. Wonder bij wonder bleek alles toch bestand tegen dit geweld.

Tocht voortgezet, steeds hoger stegen wij op weg naar de hoogvlakte de zgn Kongs Olav Veg. Een indrukwekkend panorama ontvouwde zich voor onze ogen. Door de regen en windvlagen, geweldige rotsformaties, besneeuwde toppen, de lucht loodgrijs, de natuur indrukwekkend ongerept. Ruw maar onvergetelijk. Nog even aangestoken bij de tourist informatie in het Abisco (nationaal park 7500 ha).  Dit park is een trefpunt voor talloze trekkers. Hier begint het Kungsleden, het Koningspad, van bijna 450 km lang.  Het bleek dat zowel de maanden mei alsmede juni nog gesloten was. Teveel onzekerheid over de sneeuwval.

De weg vervolgd naar Kiruna door een totaal ander lieflijker omgeving. Een goede weg zodat wij een beetje snelheid konden maken.

De uitgezochte Camping Ripan bereikten wij dwars door het plaatsje. Een mooie grote kampeerpark op zo'n 1000 mtr hoogte.

Kiruna gedomineerd door de ertsmijnen. De meeste mensen leven van de mijnen en zijn vaak op doorreis afhankelijk van hun tijdelijk contract. Maar eerst de nacht, de temperatuur was gezakt tot 3 graden en windkracht zeven. Een aantal malen de auto met de wind meegedraaid. Wij stonden hoog en pal op de wind. Erg onrustig nachtje.

Wij staan op een heel groot terrein, dat uitsteekt boven een kleine vallei, omringd door moderne gebouwen. Een verstedelijkte camping dus. Goed ingericht en een goed maar duur restaurant.

De stad  is opgetrokken bij een mijn. De heuvels van de bergen trapsgewijs afgeschaafd. Je ziet moderne flatgebouwen in het centrum en in de buiten wijken ingepakt in aangelegde parken. Onder de grond van het oude centrum is het een grote gatenkaas, die dreigt in te zakken door het eindeloos ontginnen van ertsen. Daarom is er sinds begin 2010 begonnen met het verplaatsen van de stad. De kerk en de meeste huizen zijn afgebroken, genummerd en 4 km verder weer opgebouwd.  Deze intense klus duurt 30 jaar. Jammer dat de mijnbezoeken nog niet mogelijk zijn, te vroeg in het seizoen.De tweede schil wordt nu onderhanden genomen om af te breken. Wij zijn nog lopend naar de nieuw opgetrokken centrum gelopen, en het nieuw in aanbouw zijnde stadhuis met de klokkentoren in Cortenstaal. Wat boodschappen gedaan in de grote supermarkt en weer lopend terug naar de camping (10 km onderweg geweest). 

Op weg naar de stad Tornio (Lapland) in Finland passeren wij de poolcirkel in Zweden. De weg is mooi begroeid met berken en dennenbomen. Langs de route zijn er veel bomen gekapt. Tijdens het rijden moet je wel erg goed op de snelheid letten. Plotseling zie je op gezette tijden een waarschuwingsbord met een camera 100 mtr verder staat al een camera die onverbiddelijk je snelheid vastlegt. Je mag echter maar 70 km per uur rijden met auto en caravan. Probeer je daar dan maar eens aan te houden, een kaarsrechte weg waar iedereen harder mag rijden. Hou dat maar eens vol. Dus snelheid op 90/100 km en dan vlak voor de camera waarschuwingsborden afremmen. Zijn wel erg benieuwd hoeveel prenten er uit komen als wij thuis zijn.

Nog even bij het passeren van de Poolcirkel tussen Zweden en Finland een Vaffel gegeten met twee soorten jam en Creme fraiche. Heerlijk nog warm en goed bedekt. Een werkelijke lekkernij in Noorwegen alsmede in Zweden.

Zo'n 350 km afgelegd en na in 6,5 uur rijden aangekomen in de inmiddels uitgezochte Camping Tornio.Een camping in de natuur. E en heel groot kampeerterrein met een vriendelijke receptie en plaats genoeg zo vroeg in het seizoen. Tornio een industriestad (met een grote staalindustrie) liggend aan de uiteinde van de Botnische golf, aan de monding van de Torniojoki. 

Tornio was een van de oudste steden in Noord-Scandinavië, het heeft stadsrechten sinds 1621. Toen Zweden na de Russische invasie in 1808 Finland moest afstaan aan de tsaar, werd bepaald dat de Zweeds-Russische grens zou samenvallen met de Tornojoki en de Muoniojoki en daardoor werd de stad, die een economische eenheid vormde, in tweeën gedeeld. Aan de ene kant van de rivier in Zweden ligt Haparanda en deze kant Tornio. Vreemd, in de oude binnenstad van Tornio ziet het  er wat verwaarloosd uit alsof het betere tijden heeft gekend. later bleek dat tussen beide steden een heel vernieuwd handelscentrum aan de Zweedse kant was ontstaan met ook natuurlijk een IKEA vestiging.

De Tornio Kirkko (de Lutherse kerk van Tornio) werd gebouwd tussen 1684 - 1686, is een meesterwerk van Noordse kunst en handwerksnijverheid uit het einde van de 17e eeuw. Alles is uit hout gemaakt. De enorm kleurrijke preekstoel is overweldigend om te zien. Prachtig in één woord. En een prachtig register orgel uit 1892. Buiten een merkwaardige niet alledaagse klokkentoren met daarboven nog andere vierkante pannen in allerlei geometrische vormen. De graven rondom de kerk zien er werkelijk uitstekend verzorgd uit, met goudkleurige letters.

Wie had dat nou gedacht, Cees en Vronie ronddolend in de enorme IKEA vestiging net over de grens. Toch ons ook nog laten verleiden voor het kopen van bakjes voor in de caravan kastjes. Ook nog even een warme maaltijd nuttigen, goed verzorgd en voor een habbekrats. Voor 7,50 euro een prima maaltijd.

S' avonds nog even douchen en van de sauna genoten. Eindelijk aan een boek begonnen. 

Kukkolankoski: de grooste wildste stroomversnelling van Finland, 15 km ten noorden van Tornio, langs de weg 21. Deze stroomversnelling wordt veroorzaakt door een hoogte verschil van bijna 14 mtr over een afstand van nauwelijks 3,5 km.

Geïnstalleerd op de camping na 2,5 uur rijden maximaal 80 km per uur, langs eindeloze dennenbossen, toch maar stipt aan de snelheid gehouden. De camping is Ideaal gelegen , tussen de berken en vlak bij een prachtig strand dat uitkijkt op zee (het westen). Een grote camping dat naar mijn inziens propvol in  de zomer is. Veel comfort en goede voorzieningen. In de omgeving veel voorzieningen voor kinderen, pretpark, buitensport, indoor etc. Je kunt er ook fietsen huren. 

Oulu is de grootste stad in het noorden van Finland. De industrie is echter ook nadrukkelijk aanwezig.De omgeving is goed voorzien van parken en kleine eilanden. Een enorme overgang van het wilde Lapland en de op landbouw gerichte zuiden. Een typische stad, zeer ruim opgezet met een overdekte markt geflankeerd door een beeld van een dikbuikige agent. De eilandjes zijn zeker de moeite waard zij worden door het water gescheiden en via bruggen met elkaar verbonden, Pikisaari eiland herbergt oude kleurrijke huizen.

De Domkerk van Oulu maakt duidelijk onderdeel uit van de stad. Het silhouet van de kerk tekent zich af in het stadslandschap. De Domkerk werd voltooid in 1777 en werd vernoemd naar Sofia Magdalene, de echtgenote van Koning Gustav 111. Het ontwerp is van bouwkundig ingenieur Sundvall uit weden. Een in de nacht uitgebroken noodlottige brand verwoestte op 23 Mei 1822, een groot deel van Oulu. Het door Kangaslan Urkutechdas (orgelbouwers) gebouwde hoofdorgel dateert van 1938. Verder beschikt de kerk over een verzameling kunstwerken.

Heen en terug lopend langs het water over uitstekende fiets en looppaden vergde 10,5 km.

Vandaag koffie gedronken bij de caravan met Nederlanders (Hans en Marianne) uit Haarlem. Daarna vertrokken naar het eiland Hailuoto (1030 inwoners) zo'n 45 km rijden waarvan 25 minuten met de gratis ferry, de afvaart is van het schiereiland Oulunsalo. Het eiland is 30 km lang en bestaat nog maar sinds het begin van onze tijdrekening. Je rijdt door een prachtig landschap met dennenbomen zo ver je kunt zien. In een klein historisch oud museumpje halfweg in Kirkonkyla waar wij ook een lunch van de boerin nuttigden. Zalmsoep met salade, waaronder gemarineerde haring en roggebrood, lekker en gezond. Als toetje een stukje verjaardagstaart wat minder gezond, maar het was bij de prijs inbegrepen, dus dan moet je wel.

Onderweg nog even het Hailuondon Kirkko (de kerk van Hailuoto) in de bocht, was gesloten maar de begraafplaats ervoor was heel bijzonder. De graven liggen verspreid in het bos. De kerk  stamt uit 1640 en brandde in 1970 af. Na deze brand is de kerk weer opnieuw opgetrokken. Aan het eind van de weg kom je uit bij Marjaniemi met zijn vuurtoren haventjes en een prachtig landschap. Nog even gekeken en foto's gemaakt  van de aquarellen die een groepje schilders aan het maken waren. Op de terugweg nog even wat foto's gemaakt van wat oude gebouwen zoals  schuur en stal, van de Kniivilän kotiseutumuseo (het Erfgoedmuseum van Kniiviliä). 

 Vertrokken naar Manamansalo, een camping aangeraden door de touristinformatie in Oulu. Het gebied maakt onderdeel uit van het door Unesco uitgeroepen Rokua Geopark. Een mooie grote camping met een 5 sterren rate. Via een smalle weg op het schiereiland naar het einde van de wereld, uitkijkend op het Oulujärviu meer. Ruime plekken, mooi gelegen, bijzondere sauna accommodatie. S'avonds zonsondergang gefotografeerd. Het blijkt dat dit in de vorige eeuw een schuilplaats en uitgangsbasis was van een groep piraten. 

12-06: Vandaag gewandeld van Tervahauta naar Makkaraniemi op de punt van het eiland en weer terug naar camping Manamansalo. Via prachtige bossen en paden genietend van de stilte. 10.5 kom gelopen. 7 graden . Op de puntvan het eiland bij Makkaraniemi de meegenomen koffie gedronken.

Wandeling aan de zuidkant van het Sarkinen meer. 11 graden prima wandelweer, 8 km gelopen. De drie Pera's gelopen (Soikko-Peura, Iso-Peura, Kota-Peura) en via de Särkinen weer terug. Vanavond nog even heerlijk in de sauna en dan weer klaarmaken voor vertrek morgen. Wij gaan richting Kuopio voor enkele dagen en vandaar uit naar Jyväskylia. Wij zullen dus langzaam gaan afzakken in Finland met uiteindelijk Helsinki.

Mooie route over een goede weg. temperatuur liep op tot 18 graden. Hoogste temperatuur tot nu toe, behalve in Kopenhagen. In dit gebied meer grasland afgewisseld met bebossing. De grote camping Rauhalahti ligt prachtig aan een meer. Alle voorzieningen aanwezig, ruimhartig en vooral schoon. Mooie camping plekken. Vriendelijk en gastvrij ontvangen. Ook nu weer de meest mooie campercreaties, luxueus en vooral groot.

Naar het centrum van Kuopio voor het muziekfestival op de grote markt en voor de planning van de bootreis (Savonlinna). Bij de toeristenformatie geïnformeerd naar de bootreis naar Savonlinna, ook hier weer pas eind juni beging juli mogelijk. Op de markt ons laten informeren door een Finse verkoopster van producten gemaakt op basis van natuurlijke ingrediënten. Natuurlijk ons laten verleiden tot een gezonde investering. Zeer inspirerende vrouw. Liefhebster van opera, ja, wat wil je nog meer! Ook geïnspireerd op haar ervaringen en verhaal hebben wij ons laten inspireren om de route om te leggen naar Savonlinna. De route wordt van Kuopio naar Savonlinna in het zuid-Oosten, daarna naar Jyväskyla in het midden van Finland,  vandaar naar Tampere en de laatste plaats Helsinki in het zuiden. Vandaar met de boot naar Travemunde in Duitsland.

Het muziekfestival was weinig inspirerend, beetje oubollig maar wel gezellig.

Een dagje zonnen, barbecuen  en de luifel + zijstukken uitproberen. Voor de BBQ hebben wij vlees gehaald uit de markthal van Kuopio. In het centrum was het gezellig druk, mooi weer en op de achtergrond muziek van het dansfestival. Het lijkt of de inwoners op zaterdag genieten van koffie en gebak of een dag in de stad.

Nadat de caravan was opgesteld zijn wij naar het centrum van Savonlinna gegaan. Het saimaameer is overal om je heen. Het landschap wordt bepaald door water en eilandjes. Het centrum is gebouwd op vier  eilanden die via houten bruggen en loopbruggen met elkaar verbonden zijn. Wij besloten om met een rondvaartboot de omgeving te verkennen.

De stad heeft ook een middeleeuws fort. Vanaf de boot konden wij het kasteel goed zien liggen en natuurlijk enkele foto's gemaakt. Vroeger beschermde het de provincie Savo. Jammer dat het internationaal Opera festival pas in Juli plaatsvindt. Na de boottocht heerlijk aan het water gegeten.

Het bezoek vandaag naar het Fort OlavinLinna (Het kasteel van Olav) , een middeleeuws fort gelegen op een rotsachtig eiland in het midden van de Kyrönsalmi die gisteren vanaf die rondvaartboot te zien was bleek een goede keus. In het kasteel werd de openingsact gerepeteerd voor de start van het operaseizoen in de maand juli van de stad. Het klonk fantastisch, jammer dat wij dan alweer op weg naar huis zijn. Wij vinden het een unieke en fascinerende plek hiervoor, vooral de akoestiek was geweldig.

Het kasteel gebouwd in zeven jaar in de 15 e eeuw overweegt de Zweedse onderkoning, de bevelhebber over de vestiging Vyborg, de bouw van een een nieuw fort om de grens met de Russen beter te kunnen verdedigen. Vijfentwintig jaar lang moeten de heren uit de streek zwoegen als beesten. Stilaan vestigen zich de handelaars in de schaduw van de burcht. De stad krijgt stadsrechten in 1639. Een aantal keren komt het door oorlog weer in Zweedse dan weer in Russische handen. Nadat het wordt ingelijfd bij het groothertogdom van Finland (want heel Finland maakt dan deel uit van Rusland). Op het einde van de 19e eeuw worden er thermen geopend en in 1912 wordt het internationale Operafestival opgericht. De stad komt weer tot bloei.

Bij de start krijgen wij een rondleiding met een gids van een uur, waarna je nog vrij mag rondkijken.  Via steile trappen in de torens kun je genieten van panoramische uitzichten die uit de 8 mtr dikke wanden zijn gegraven en hebben de zalen bezocht die in 1840 door de laatste soldaten zijn verlaten. De cafetaria in het midden van het kasteel is een aanrader. 

Wij zijn ook nog even naar het Maakuntamuseo die het gebruik  van natuurlijke grondstoffen  heeft uitgewerkt. Ook de museumboten  hebben wij bezocht, een stoomboot in Luoisianastijl uit 1904 en een schoener uit 1874. Jammer dat ook hier weer het seizoen pas alles open in Juli(na de middernachtzon feest).

Het bezoek aan het het Finse museum voor het Bos en Bosinformatie centrum in Pukaharju zo'n 35 km van SavonLinna, dat gaat over het samengaan van mens en bos in het heden, verleden en toekomst en over de belangrijke plaats die het bos inneemt in de Finse ziel en cultuur. Dit houten gebouw past uitstekend in de omgeving en gaat daarin op. Bij binnenkomst en na koop ticket ga je via een schuin hellende loopbaan naar beneden en word je verrast door een enorme boomhut voor kinderen. Indrukwekkend is de uitbouw waar alles is tentoongesteld, wat te maken heeft met het onderhouden en kappen van bos en de verwerking daarvan in verschillende eindproducten. De bosbouw machines zijn een grote trekker, enorme gevaarte die op de meest verschillende manieren het kappen van de bomen in kaart brengt. Voor de kinderen trekt de aandacht de grote houten takelwagen en de graafmachine waar je echt kunt uitproberen hoe zo'n machine houtblokken oppakt en verplaatst. Ook de verschillende vitrines geven een prachtige doorkijk naar de transport van het hout naar de fabriek, de verwerking ervan en het eindresultaat de enorme diversiteit aan producten. Opgezette beren, wolf en vogels zijn interessant. Een prachtig museum, zeer de moeite waard voor diegene die geïnteresseerd zijn in de rol van het bos en het hout in het leven van Finland.

Het Retretti Artcentrum over de moderne kunst was helaas gesloten wegens faillissement.

Mooie route, Weer veel bos afgewisseld met boerenlandschap. 365 km gereden in 5.5 uur. Gemiddeld zo'n 70 km per uur. 16.00 uur kwamen wij bij de camping aan. Er werd ons uitgelegd dat er morgen tijdens de Midzomernacht een groot festijn zal zijn. Caravan neergezet, Helsinki camping besproken, boodschappen gedaan (weekend is alles dicht) en lekker gelezen.

Vandaag even kennismaken met de stad. De stad Tampere is met 210.000 inwoners de derde stad van Finland. Enfijn alles dicht, kwamen aan in een lege garage. Vanuit de parkeergarage over het terrein van de papierfabriek gelopen. Geen kip te bekennen, iedereen gaat naar zijn cabine in de natuur in dit weekend om het Midzomernacht feest te vieren.

In de omgeving van het centrale plein  hebben wij nog even rondgewandeld bij een nog werkende papier fabriek " Metsä Board Tako". In rode steen opgebouwd met een stroomversnelling.  De omgeving is prachtig langs het water met enkele bruggen en veel terrassen.

Uiteindelijk maar weer naar de camping gegaan op deze dagen is er helemaal niet te beleven.

Alles is dicht, dus heerlijk de tijd om te lezen etc.

Vanaf maandag  naar de bezienswaardigheden in de stad.

Vandaag een City tour wandeling door Tampere. De stad werd gesticht door de Zweedse koning Gustaaf 111 aan de rand van de watervallen van Tannerkorski, waar het water van twee meren die de stad omringen, met een hoogteverschil van achttien meter  in elkaar overloopt. Wij kozen ervoor om de zgn rosé route te gaan lopen langs de bezienswaardigheden van de stad. 

De eerste highlight was The Market Hall (Kauppahalli), de grootste binnen markt in de Nordic countries. Het is de plaats waar de locale lekkernijen kunnen worden gekocht. Super gezellig met de vele bezette terrasjes en de heerlijke uitgestalde etenswaren. Verder zijn wij langs de rivier gelopen van de tammerkoski.

Jammer dat de fabrieksmuseum" Centrum Vabriikkie" over het verleden van Finlayson en de stad, en de Finisch Labour Museum Werstas van Finlayson over de textiel history, op maandag gesloten waren. Morgen maar weer op pad om het van binnen te zien. Nu de omgeving van een echte stad in een stad  bekijken, met een eigenschool, kerk, ziekenhuis en woonblokken. En natuurlijk de fabriek zelf.  Zeer interessant en wat een enorm complex. Nu draait hier alles om ontspanning en cultuur. In de verschillende gebouwen zie je nu bars, restaurant, groot bioscoopcomplex, een kindertheater, een grafisch atelier en verschillende Musa ondergebracht.

Wij bezochten The Talipiha Stabel Yards (de stallen) een deel van de oude Tampere dat is ontstaan rond de Finlayson Cotten mill in de 19e eeuw. Willhelm von Nottbecck bouwde de stallen voor de paarden. Heden ten dage zijn het kleine arts &  crafts shops en een cafe. Verschillende hand gemaakte cadeautjes gekocht.

Op het eind van de middag nog even in de zeven sacramenten  van de neo-Bizantijnse Grieks Orthodox kerk (Jazykov, 1899) bezocht. Prachtig altaar en veel bladgoud. Prachtige kandelaars en fresco's.

Vandaag was het museumdag. Wij begonnen met een kop cappuccino in cafe Runo, een heel ongedwongen sfeer, standbeelden en grote kandelaars en het heeft meer weg van een antiekwinkel, een beetje artistiek. Daarna door naar het  Werstad museum dat uit twee delen bestaat een Textielmuseum en het Centrale Arbeidsmuseum. In Finland bestaat de textielindustrie al Sind de 16e eeuw. Aanvankelijk lag het centrum van deze industrie in Turku. Rusland was toen een belangrijke en steeds groeiende afzetmarkt. Dankzij de energie die geleverd kon worden door de watervallen, kon Tampere aan de steeds grotere vraag blijven voldoen. In 1779 krijgt de stad het statuut van vrije stad, waardoor geen tax meer betaald hoefde te worden. Vanaf dat moment staat er geen maat meer op haar groei. In de 19e eeuw. amper dertig jaar na Engeland, wordt de productie gemechaniseerd. Het museum 

toont een beeld van de oude ambachten, stoffen en weefsels en foto's ..... en alles is mooi tentoongesteld.

Daarna bezochten wij de Centrale Arbeidsmuseum. Het museum schets een beeld van de leef- en werkomstandigheden van de arbeiders, vertelt over de arbeidstradities, de sociale strijd. Indrukwekkend was wel de Suylzer-stoommachine, een echt gietijzeren monster dat de fabriek aan het eind van de 19e eeuw van de nodige stroom voorzag. Zonder deze machine zou de kracht zijn vereist an 1650 paarden of 25.000 mannen. Een interessant museum mooi in beeld gebracht.

Na de koffie naar de Vapriikki, een inmens  museumruim Tye in de voormalige mechanische werkplaatsen van de fabrieken van Tampella. Het gaat hier om drie musea die niets met elkaar te maken hebben.  na een prima inleiding over de industrialisatie, waardoor de stad zich in snel tempo kon ontwikkelen, gaat het museum verder met de bloedige periode van april 1918 over de broedermoorden tussen de Roden en de Witten.. De heropleving van Tampere en een volledig overzicht van de productie vandaag. Boven was er nog het Finse ijshockey museum.

Op de terugweg naar de auto hebben wij nog de Tuomiokirkko Cathedral bezocht. Het werd voltooid in 1907 en de ontwerper was Lars Sonck. Toen Finland deel uitmaakte van het Russische rijk en is het toppunt van nationale romantiek. De Kathedraal is even lang als breed. De kerk heeft een aantal opmerkelijke fresco's. De fresco aan de rand van het spreekgestoelte toont twaalf helemaal naakte jongens. De andere fresco boven het altaar is geschilderd door Magnus Enckell.

Een indrukwekkende en vermoeiende dag in Tampere

Het kon niet anders dan toch ook nog even in de Kauppahalli een kopje cappuccino te nuttigen. Je kunt er niet omheen om er ook wat lekkers bij te nemen van de locale gerechten, de vitrines staan overvol met de heerlijkste zelf gebakken gebakjes. En om je heen de heerlijkste verse gerechten.

Het laatste bezoek aan de city door het lopen van de blauwe route. De Alexander Church aangedaan. Theodor Decker was de architect van dit gebouw, waarvan de fundatie op 2 maart 1880 is gestort, dezelfde dag van de tsjaar Alexander II 25 jaar werd. Vandaar de naam van de kerk. De kerk was 57,5 meter hoog en 60 mtr lang. 27 november 1881 was hij voltooid.

Iedere stad in Finland heeft een Bibliotheek. De Tampere bibliotheek kreeg de naam Metso. Een bijzondere gebouw, lekker ruim en mooi van vorm. Het gebouw lijkt te bestaan uit allerlei vliegende schotels in allerlei formaten. De Vorm van de bibliotheek is het werk van de broers Raili en Reima Pietilä. Op de eerste verdieping kun je internationale kranten lezen en kun je gratis internetten en naar muziek luisteren.

Amurin museum in de Amuri wijk. Een verzameling arbeiderswoningen en interieurs die herinneren aan de heroïsche tijd toen Tampere verwikkeld was in de klassenstrijd. De huizen werden geleidelijk aan omgevormd tot een museum. Via achtendertig woningen worden de levensomstandigheden van de arbeiders geschetst in de periode van 1882-1973. Een prachtige weergave van die tijd van de verschillende beroepen, met name van de arbeiders uit die tijd.

Dit is een van de oudste steden van Finland en de voormalige hoofdstad van de provincie Tavastie, Uit het verre verleden blijft alleen nog het middeleeuwse kasteel over. Wij vonden een specifieke Finse camping die zoals het lijkt alleen door Finnen bezocht wordt. De camping heet Sfc Tikunpelto en ligt aan een meer. Een goed verzorgde camping waar je `zelfs naar de plaats werd gebracht. en mooie sauna precies 18.45 gaat de bel voor de vrouwen ronde, om 20.00 uur voor de mannen. Naast de sauna een zwembad en/of het meertje. voor 17,00 euro per nacht kun je er heerlijk verblijven. Wel midden in de rimboe, alleen te bereiken via een lange onverharde weg.

Rustdag, slecht weer, ideaal om even boodschappen te doen in de omgeving. Midden in het gebied een heel grote winkelcentrum (Mall). Daarna lekker gelezen. Regen en storm beheerste de dag. De luifel moest op tijd worden ingehaald gezien. de windstoten.

Kennis gemaakt met een Fins gezin en wat gewoontes en gebruiken uitgewisseld.

De architectuur van het kasteel maakte volledige zelfstandigheid mogelijk. Geen open vensters, de bodem helt af, zodat het regenwater in een put kon worden opgevangen. Echter ook de dieren leefden er op het voorplein, waardoor de waterput gauw een vieze modderpoel werd. De oplossing was: bier, dat vlakbij werd gebrouwen en waar iedereen (zelfs vrouwen) iedere dag drie en een halve liter van dronk! Het hele complex ligt vlak aan de rivier. Het kasteel had in eerste instantie een militaire functie. In 1700 breekt een oorlog breekt in het Noorden een oorlog uit tussen Zweden en een coalitie die geleid wordt door de russen. Op dat moment wordt het kasteel versterkt á La Vauban. In 1808 maken de Russen het tot een vrouwengevangenis. Pas in 1953 wordt het een museum. In de bijgebouwen waar het cáfe was was in de 18e eeuw de bakkerij. Zes ovens van 12 meter, waar dagelijks  600 kg brood kon worden geproduceerd.

Wij combineerden het bezoek met het gevangenis museum (Vankilamuseo) en het Fins Attilleriemuseum (Suomen Tykistömuseo). Een prachtig museum met een prachtige collectie en een goed uitgewerkt overzicht.

Hierna naar het Het park van Aulanko, een natuurreservaat dat openstaat voor het publiek volgens de laatste wilsbeschikking van Kolonel van Hugo Standterskjöld (18440-1931) die eigenaar was van het park. Deze man werd een van de rijkste mensen in Finland nadat hij zijn wapenfabrieken aan de Russen had verkocht. ~met dit geld bouwde hij magnifieke woningen en legde hij het park aan in Engelse stijl.

Een prachtige dag, waarbij het park indruk op ons maakte.

Vanaf Hämeenlinna een mooie weg naar Helsinki langs mooi aangelegde landerijen en bossen. Van te voren de campingplaats besproken. De caravan opgesteld en lekker in de zon gelegen. Even een rondgang in de omgeving van de camping met een lekker ijsje. 19 graden, mooi reisweer.

Toch maar besloten eerst maar eens naar Porvoo te gaan inplaats van het centrum van Helsinki. 15 graden vandaag.

Een echt geweldige ervaring, een oude stad op 50 km afstand van Helsinki. De tijd lijkt er te hebben stilgestaan. Gevarieerde oude houten huizen, beschilderd  en in een sprookjesachtig sfeer. Echt betoverend. De stad werd na de laatste brand in de 18e eeuw  volgens het middeleeuws grondplan gereconstrueerd.  Het is een labyrint van kleine straatjes met ronde straatstenen. Tal van huisjes staan aan de rand van de rivier of liggen verscholen tussen afgesloten tuinen. Mooi is ook de nieuw aangelegde wijk met gemoderniseerde woningen overeenkomstig kleuren zoals in de oude stad.

De kathedraal, liggend aan de linkerkant van de stad over de brug is een stuk kleiner dan je zou verwachten. Toen Viborg in 1721 Russisch was geworden werd de zetel van de bisschop verplaatst naar Porvoo. De mooie parochiekerk werd onverwachts gepromoveerd tot kathedraal. Tsjaar Alexander de I riep in de kathedraal van Porvoo een landdag bijeen. Hij bezorgde Finland  een grote autonomie. De kansel is van 1764 en het altaar van 1846.

De kasteelheuvel is op de plek waar in het midden van de 13e eeuw een Vikingfort was ingepland. Er zijn nu twee concentrische aard ophopingen rond een centraal terreplein.

Het was zeker de moeite waard. Na de lunch in  Vanhan Porvoon Glassikko (Zalmsalade met aardappel en brood) nog even bij het restaureren van het oude treinstation gekeken.

De stad werd gesticht in 1550 door de Zweedse Koning Gustaaf Wasa als tegenwicht tegen Tallinn, dat in die periode de handel langs de Oostzee domineerde. Lange tijd was het een provinciedorp, tot Zweedse strategen in 1748 beslisten er een vesting te bouwen. Met de metro aangekomen in het centrum van Helsinki, in de regen. Eerst zoeken naar een leuk koffietentje, waar we een overheerlijke cappuccino wilden drinken. In de stad gewandeld en bij de Kauppahallen in de haven een overheerlijke zalmsoep met aardappelen genuttigd. 

Daarna een wandeling gemaakt en de orthodoxe kerk van de heilige drievuldigheid niet ver van het Senaatsplein bezocht. Een charmante kerk met mooie iconen en deze kerk is een van de meesterwerken van de architect Engel. Daarna Helsingingkauppungin Museo (gemeente museum van Helsinki) bekeken. Een mooi overzicht van de geschiedenis van Helsinki. De geschiedenis begint na de laatste ijstijd, ruim voor de stichting van de kustaafvasa in 1550. Er was ook een schitterende maquette van Elile Sarrine, van een stedenbouwkundig plan, dat met uitzondering van de wijk Munkkiminie nooit is gerealiseerd. Geen grote collectie en ons viel het tegen. 

Vervolgens met de bus Hop On Hop off, sightseeing. Rondleiding van 1,5 uur naar de highlights van de stad. Wat opviel zijn de brede straten en de ruim opgezette parken en woningen. Na de sightseeing, de Tuomiokirkko (kathedraal) bezichtigd. Imposant en helemaal in het wit, met trappen aan de voorkant. De neo klassieke stijl is duidelijk te herkennen. Het interieur is Lutheriaans sober en weerspiegeld de strenge gereserveerdheid van de nuchtere Fin. Tijdens de wandeling nog enkele neo klassieke gebouwen bezichtigd en shops. 

Vanaf het station de groene as een stuk gelopen, de esplanade, een lange dubbele laan met een groene middenberm gelopen, die eveneens is aangelegd door Engel, een Pruisische architect en Johan Albrecht Ehrenstrum ( een plaatselijk stedenbouwkundig architect) aan hem is het geometrische grondplan van het huidige stadscentrum te danken. Zij werd aangelegd in 1826 tijdens de herbouw na de grote brand in 1808. In de zomer zijn hier gratis openlucht concerten en je kunt hier muzikanten en acrobaten zien, een ontmoetingsplaats van jongeren. Als afloop een heerlijk cappuccino ( maar niet echt)  met koffiebroodje genuttigd. 

Op de tweede dag in Helsinki city zijn we gestart met een bezoek aan Kiasma, museum voor moderne kunst. Een prachtig gebouw naast het standbeeld van Mannerheim. Het gebouw van het museum is ontworpen door de Amerikaanse architect Steven Holl en werd geopend in mei 1998. Het lijkt op een grote ark, een mooie moderne architectuur. 5 stories of art and events. Op de vijfde verdieping was een tentoonstelling van Grayson Perry, een Britse Artist. Grayson P maakt in zijn werk gebruik van absurde humor. Hij gebruikt verschillende materialen, keramiek, brons, tapijten, en schilderijen.

Op de vierde verdieping was de Aalto Natives. In beeld en geluid dmv sprekende koppen werd op humoristische wijze de Finse identiteit  bekritiseerd. Het is gemaakt door een duo die op de Biënnale van Venetië dit hebben gepresenteerd. Leuk om te vermelden is dat zij ook aan de rijksacademie van de beeldende kunst in Amsterdam hebben gewerkt. 

Op verdieping 3 waren verschillende tentoonstellingen van verschillende kunstenaars gepresenteerd. 

De Russische bijdrage was van Vladislav Mamyshev-Monroe. Hij maakt gebruik van foto's van bekende persoonlijkheden en plaatst deze in. verschillende situaties.

Na een heerlijke lunch met gegrilde zalm en linzenburgers zijn we naar de markt van de kauppahalli gegaan. Op de marktplaats voor de hal werden tweede hands spullen verkocht. Vandaar uit hebben we gewandeld wat wel de Parijse wijk wordt genoemd. Leuke shops en vintage shops. Het weer was gelukkig goed en we hebben dan ook 10 km gewandeld. De afsluiting was met een biertje en wijntje en een pannetje Belgische friet.

Bezoek aan het nationaal Museum voor Schone Kunsten (Ateneum). Schitterend museum. Helemaal gerenoveerd met goede verlichting. Je vindt er twee verzamelingen van buitenlandse werken van de 19e eeuw tot 1960 en Finse werken van de 18e eeuw tot 1960 als vaste collectie. Op de bovenste verdieping was als tijdelijke expositie met het thema Fantastico. Deze tentoonstelling is gebaseerd op het Neo Realisme met Italiaanse invloeden. Bij de Finse kunst vind je werken geïnspireerd door de epische en poëtische fresco's van Kalevala. Er hingen ook twee Van Gogh's. Een imposante tentoonstelling.

Vervolgens ons vermaakt verwonderd over de vele designmerken en spullen in het grote warenhuis van Helsinki, (Stockmann). Het doet ons denken aan de Bijenkorf. Een pet gekocht, een speciale handdoek voor de sauna en een Marimekko tasje. Iets van Marimekko, het designmerk van Finland, mag natuurlijk niet ontbreken. 

Vandaag inpakdag, wassen en alles klaarmaken voor de terugreis vanaf haven Port of Vuosaari in Helasinki om morgen 07-07 de boot te nemen van 17.00 uur naar Travemunde (Duitsland). Reisduur 29 uur en 30 minuten.

Om 17.00 uur inschepen, 2 uur van te voren er zijn.

21,30 uur ontschepen in Trvemunde.

De drie landen hebben ieder een eigen karakter:

Denemerken: Kopenhagen, heel divers, mooie stad.

Noorwegen: Ruig, bergachtig. Afwisselende gebieden.

Zweden: Wat saaiere omgeving, veel bomen en bos.

Finland: Heel veel meren, meer soorten bomen. Taal is het meest lastig tov de beide andere landen.

Algemeen: Nauwelijks verschil tussen dag en nacht. Het weer en temperatuur vooral voor binnen de poolcirkel kan in Mei/juni koud zijn. 0 - 8 graden is gewoon. Als je van de hoofdwegen afgaat dan moet je diep het gebied in om de specifiekere prachtige plekken tegen te komen en dan weer dezelfde weg terug met caravan en auto.  De wegen afwijkend van de hoofdweg zijn niet goed egaal. De caravan en auto krijgen het wel te verduren. Mooie ruime tot nu toe kampeer plekken. Vaak rondom receptie is WIFI aanwezig, niet op de camping zelf. Meestal klein winkeltje (geen supermarkten zoals in Nederland). Ook in deze steden grote concentraties van super grote winkels. De Centrums ( Keskusta, Finland) zelf lopen leeg. Vaak op camping is alles inbegrepen, geen aparte douchemunten , WIFI. Gemiddeld is Noorwegen 40% duurder, Zweden 30%, Finland 20%. Koffie is overal niet echt geweldig. Cappuccino's lijkt er niet op.